وجود مناطق آزاد درهر کشور از حسن های زیادی برخوردار است. یکی از این مزیت ها می توان به جذب شرکت های خارجی برای سرمایه گذاری در این مناطق و همچنین رونق کسب و کارهای داخلی اشاره کرد. راهاندازی مناطق آزاد تجاری در جهان و بنادر مختلف آن باعث شد تا بعد از جنگ جهانی، اوضاع کشورها تا حد زیادی از نظر اقتصادی بهبود پیدا کند. وجود مناطق آزاد با در نظر گرفتن شرایطی ویژه از جمله :
_ عدم وجود سلسله مراتب و تشریفات اداری؛
_ معافیت مالیاتی؛
_ آسان بودن فرایند صادرات و واردات؛
_ جذب سرمایهگذاری خارجی؛
_ بخشودگی سود و عوارض گمرکی؛
باعث میشود تا کار تجارت به ویژه در ابعاد بینالمللی سادهتر پیگیری شود. این سهولت و در نظر گرفتن شرایط خاص تجارت، مزایای زیادی به همراه دارد. مثلا:
1- گسترش همکاریهای تجاری در ابعاد بینالمللی؛
2- کسب درآمدهای ارزی؛
3- ایجاد رشد و رونق در مناطقی که شرایط تجارت بینالمللی دارند اما دچار محرومیتهای اقتصادی هستند؛
4- ایجاد فرصتهای شغلی متنوع؛ و…..
در منطقه آزاد تجاری میتوان بدون پرداخت عوارض گمرکی، کالاهای مختلفی را به صورت وارداتی به کشور وارد یا کالاهایی را بدون قوانین دست و پاگیر پرداخت گمرک و عوارض به کشورهای دیگر صادر کرد. ضمن اینکه بعد از وارد کردن برخی از کالاها میتوان، آنها را برای مدتی مشخص در انبارهای منطقه نگهداری و مجددا به نقاطی دیگر صادر کرد. کسانی که طرح راهاندازی منطقه آزاد را مطرح و از آن حمایت میکردند، بر این اعتقاد بودند که تجارت آزاد بینالمللی بازی سودآوری است که برای همه کشورها رفاه به همراه میآورد. مثلا آدام اسمیت که پدر علم اقتصاد مدرن شناخته میشود، همیشه میگفت: «کشورها با تولید کالاهایی که در تولید آن تخصص دارند و دریافت کالاهایی که در تولید آن تخصص ندارند، به ایجاد نوعی ثبات و تعادل تجاری و اقتصادی در جهان کمک میکنند و این امور به کمک روشهایی چون راهاندازی منطقه آزاد تجاری میسر میشود». البته تجارت آزاد به توزیع ثروت و درآمد در جهان کمک میکند ولی به زیرساختهای مختلفی در هر کشور هم نیازمند است.